Samen gerechten klaarmaken en eten is een makkelijke, toegankelijke en emotioneel veilige manier om in verbinding te gaan met onze eerste families, afkomst en cultuur van herkomst.
Naar aanleiding van November Adoption Awareness Month vroegen we CAFE leden om hun herinneringen, verhalen en voorkeuren rond eten te delen.
I
Als kind bewaarde ik altijd het laatste 'stukje' (koek, fruit, etc) in mijn hand tot ik het volgende te eten kreeg. Mijn -door adoptie- koreaanse broertje verstopte altijd een deel van zijn eten onder bijvoorbeeld de kussens van de bank...
Mijn absolute favoriet is Koreaanse mandu. Mijn zoon en ik trekken er ook gerust een dag voor uit om ze te maken. Die tijd praten we over eten en Korea en is altijd gevuld met liefde, emoties en herinneringen. En sinds kort ook met het plannen maken voor ons volgende tweede bezoek aan mijn 'thuis'.
Nu de herfst definitief is aangebroken heb ik me echter weer volledig op de stamppotten gestort. Zuurkool met banaan en ananas, andijvie met kaas en een eitje, boerenkool met worst, hutspot met een gehaktbal en natuurlijk alles met jus. Dit neem ik mee naar mijn a-moeder. Ook dit samen eten is bijzonder waardevol en en helpt ons beiden door de gure maanden.
Tegenwoordig bewaart zíj de restjes en eet ze, ook als ze alleen is, hartverwarmend. -Soonja, geadopteerd uit Zuid-Korea.
Mijn favoriete gerecht is ramen met buikspek. Maar evengoed mag je mij eender welke andere ramen-soorten voorschotelen! Wat ik er zo lekker aan vind is dat het pure kommetjes troost zijn voor elk seizoen van het jaar. Ik ben verzot op het luide geslurp dat klinkt in ramen restaurants in Azië. Op de één of andere manier geeft het me een geruststellend gevoel. Misschien herken ik die geluiden gecombineerd met de geuren en smaken uit een ver, vergeten verleden. -Yung, geadopteerd uit Zuid-Korea
Ik heb niet echt een gerecht wat ik automatisch link aan iets en kook praktisch nooit Indisch, maar ik hou wel van Indisch eten. Trouwens, wie een lekker Indisch restaurant wilt weten, er is er eentje aan de markt in Lier.
Wat ik wel heb, net als de meeste geadopteerden, I love food, van koken en uit eten te gaan!
Dus als CAFE eens een etentje organiseert in het Antwerpse, ik kom af! -Rajini, geadopteerd uit India
Ik hou van eten, ondanks dat ik zelf een eetstoornis heb gehad. Lang wist ik niet dat dit met adoptie of pleegzorg te maken had. Ghanese stew maak ik af en toe, vroeger juist heel vaak. Ik hou ook van Aziatisch eten. Eten doe ik sowieso vaak en veel. Het neemt een centrale plaats in mijn leven in. Ik hoop snel met mijn biologische familie samen te kunnen eten. Dat zie ik vaak in restaurants, hoe families er samen van een maaltijd genieten. Wel at ik vroeger vaak bij mijn biologische vader en stiefmoeder. Helaas is mijn biologische vader heel verdrietig overleden vorig jaar. Ik mis nu een thuis voor de gezelligheid.- Gloria, pleegkind
Als ik aan thuis in Brazilië denk qua eten, denk ik aan het gerecht dat in mijn streek het meest wordt gegeten, als lunch of als avondeten: feijão (een smaakvolle saus met bonen), rijst, salsichas (gekruide worstjes) en salade. Met natuurlijk een goed glas Guaraná (soort frisdrank) erbij.
Hieronder zie je het gerecht op de foto. Dit was de middag nadat ik aankwam in Brazilië en voor het eerst terugkeerde naar mijn land en familie. Het was tevens het eerste eten dat mijn moeder met heel veel liefde voor mij had gemaakt, dus daar moest ik bewijs van hebben. Mijn plan voor mijn volgende reis is om wat kooklessen te nemen bij mijn moeder en tantes, zodat ik dit ook kan maken in Nederland, precies zoals zij het maken.- Charlotte, geadopteerd uit Brazilië
Butterchicken! Als ik alleen al aan Indiaas eten denk dan loopt het water mij in de mond, heerlijk! Ik kook regelmatig Butterchicken, of een andere Indiase curry met rijst en naanbrood/of paratha.
Ik was vroeger een slechte eter, tot grote frustratie van mijn adoptieouders. Ik belandde zelfs in het ziekenhuis omdat ze niet wisten waarom ik nou niet at. De waarheid was best hard: ik lustte het gewoon niet!! Toen ik eenmaal mijn eigen eten ging bereiden bleek ook dat koken in mijn dna zat, ik ben er goed in en eet nu heerlijk! - Nandita, geadopteerd uit India.
Moambe is typische, African slow food. Heerlijk om een hele dag geduldig in de keuken te staan en als het hele huis ernaar ruikt.
Het is een gerecht dat me aan mijn kinderjaren in Burundi doet denken maar ik heb het in België leren maken. Vorig weekend heb het samen gemaakt met mijn dochter. Zo kan ik het recept doorgegeven aan de volgende generatie.- Salima, geadopteerd uit Burundi
Mango…ik weet dat veel mensen het lekker vinden en ik ben er helemaal gek op. Toen ik in 2001 in het regenseizoen in Bangladesh was en de mango’s super rijp, kon mijn geluk niet op…zo aten we een keer als nagerecht rijst met melk en mango. Het waren kleinere mangos die je geschild op je bord kreeg en met je hand kon fijn persen en mengen met de rijst en melk…zo lekker! In die tijd maakte ik alleen nog niet zoveel foto’s als we nu doen met digitale apparaten. Ik voeg een recente foto toe van mijn blije kop toen ik mango’s uit Bangladesh bezorgd kreeg van een mede-geadopteerde vriend.- Shila, geadopteerd uit Bangladesh.
De eerste, door mijn moeder gekookte maaltijd die ik op mijn 36ste at, zal voor altijd mijn lievelingsmaaltijd blijven. Ik denk niet dat er ooit nog iets zal kunnen tippen aan die smaak en dat gevoel. Mijn favoriete Koreaanse comfortfood is kimchi jiggae... hoewel ik niet kieskeurig ben en tegen weinig Koreaans eten nee zou zeggen. Mijn lijf kan er echt naar verlangen, terwijl ik het tot 3 jaar geleden nooit at en het me vies en raar leek. -Ae Ra, geadopteerd uit Zuid-Korea.
Pol-roti (kokos-roti) met Parippu en chicken curie eten we soms in het weekend..
Of maalu cutlet (vis cutlet) als een snack.
Of rijst, met aardapel currie, kip currie, boontjes, wortel, en parippu (standaard door de week gerecht)
Of devilled chilli chicken met parippu en rijst (door de week gerecht).
Of rijst met chicken currie, parripu, mallum, en papadam.
(Door de week gerecht).
Eigenlijk is het te veel om op te noemen wat ik allemaal lekker vindt uit mijn geboorteland.
En eigenlijk zijn de gerechten uit mijn thuisland de enige die ik nog eet..-Janaka, geadopteerd uit Sri Lanka
Ik heb 10 maanden gewoond bij een Indisch gezin in Zuid Afrika. Daar werd heerlijk gekookt en kon ik proeven van mijn heritage. Mijn favoriete gerecht daar was het pikante aloo masala en bunny chow: allebei met aardappelen als hoofdingrediënt. Iedere keer ik dit met mijn gastzus maakte was het een feest en hadden we buikpijn omdat we zoveel aten... Mijn tijd in Zuid Afrika was erg turbulent waardoor deze gerechten een troost werden. Een stage in India bracht me naar mijn favoriete gerechten. Masala dosa (met of zonder aardappelen/ui) en mutton biryani ( Hyderabadi dish). Ik at bijna elke dag als ontbijt de masala dosa van de Holiday Inn waar ik verbleef... Het was opnieuw troost-eten want ook India was erg triggerend voor me ...
Ik maak nu wekelijks mijn eigen aloo masala klaar en een ander gerecht, minced curry, dat mijn dochtertje heerlijk verorberd. Pikant is helemaal haar ding. Fijn dat ik mijn gerechten kan doorgeven omdat ze wil en niet omdat ze moet.-Anke Nirmala, geadopteerd uit India.
Ik ben echt gek op de Srilankaanse keuken! Dat voelt voor mij als thuis. Die geuren en kleuren..zoveel smaakmakers. Curryblaadjes vond ik echt een ontdekking. Ongeveer 20 jaar geleden werd ik vegan. Ik kreeg er in Nederland heel veel negatieve reacties op maar in Sri Lanka juist hele positieve. Op de foto staat een Srilankaans linzengerecht en auberginegerecht.- Yinga, geadopteerd uit Sri Lanka
